Flanşlar, yüksek basınçlı boru uygulamaları için başarıyla kullanılan nispeten basit mekanik konektörlerdir. İyi anlaşılmış, güvenilir, uygun maliyetli ve çok çeşitli tedarikçilerden kolayca ulaşılabilirler. Ek olarak, flanşların moment taşıma kapasitesi diğer mekanik konektörlere kıyasla önemlidir. Bu, sıcaklık ve basınç varyasyonlarından (örneğin derin su hatları) boru yürüyüşü veya yanal burkulma yaşayan sistemler için önemli bir özelliktir. Flanşlar, yüksek sıcaklık ve korozyon direnci gibi çok çeşitli uygulama gereksinimlerini karşılayacak şekilde tasarlanabilir.

Ameliyat

Boru flanşları, taktıkları boruya dik olan yıkama veya düz yüzeylere sahiptir. Bu yüzeylerden ikisi mekanik olarak cıvatalar, yakalar, yapıştırıcılar veya kaynaklarla birleştirilir.

Tipik olarak flanşlar, kaynak, lehimleme veya dişleme yoluyla borulara tutturulur.

Kaynak, iş parçalarını eriterek ve bir dolgu malzemesi ekleyerek malzemeleri birleştirir. Benzer malzemelerin güçlü, yüksek basınçlı bağlantıları için kaynak, flanş bağlantısının en etkili yöntemi olma eğilimindedir. Çoğu boru flanşı borulara kaynak yapılacak şekilde tasarlanmıştır.

Lehimleme, konektör olarak hareket etmeyi sağlamlaştıran bir dolgu metalini eriterek malzemeleri birleştirmek için kullanılır. Bu yöntem, daha sıkı toleranslara ve temiz eklemlere izin vererek iş parçalarını eritmez veya termal bozulmayı indüklemez. Ayrıca metaller ve metalize seramikler gibi çok farklı malzemeleri bağlamak için de kullanılabilir.

Bağlantıların fındık veya cıvatalara benzer bir şekilde vidalanmasına izin vermek için flanşlara ve borulara iplik uygulanır.

Bağlanma yöntemi ayırt edici bir özellik olsa da, boru flanş seçimi için daha önemli başka hususlar da vardır. Endüstriyel bir alıcının ilk önce dikkate alması gereken faktörler, flanşın fiziksel özellikleri, türü, malzemesi ve performans özellikleri uygulama için en uygundur.